پل ریالتو قلب ونیز است. این پل بین سال‌های ۱۵۸۸ و ۱۵۹۱، در عرض تنها سه سال ساخته شد. هدف از ساخت پل ریالتو این بود که جایگزین دائمی به جای پل قایق و سه پل چوبی دیگر باشد که از قرن دوازدهم بر روی گراند کانال ساخته شده بودند. تا زمان ساخت «پل آکادمیا» در سال ۱۸۵۴، پل ریالتو تنها مسیر عبور عابرین پیاده از عرض گراند کانال بود.

قوس هفت و نیم متری پل ریالتو به این منظور طراحی شد که کشتی‌های کوچک بتوانند از زیر آن عبور کنند. ساختمان پل بر روی دوازده هزار پایه چوبی ساخته شده است که هنوز هم بعد از گذشت ۴۰۰ سال، پل را بر روی خود نگه داشته‌اند. این پل دارای سه پیاده‌رو است که دو تا از آنها در امتداد نرده‌های بیرونی دو طرف پل قرار دارند.

پیاده‌روی عریض که در وسط قرار گرفته نیز با دو ردیف فروشگاه کوچک احاطه شده که بدلیجات، پارچه‌های کتان، شیشه‌های نقاشی شده و سایر لوازمی که توریست‌ها به آنها علاقمند هستند را می‌فروشند. از لحاظ ساختار، این پل یک موفقیت به تمام معناست؛ در خلال آشوب‌های سال ۱۷۹۷، مأموران برای متفرق کردن معترضین، از روی پله‌های همین پل مردم را به توپ بستند.